Ο ΚΥΚΛΟΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΙΣ 5 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ. ΦΕΤΙΝΟ ΘΕΜΑ: "ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ".
ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 12.00 -13.00, ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 13.00 -14.00.

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ;

Γιατί σε μένα;


Γιατί σε μένα;
Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου
Γιατί σε μένα, Θεέ μου; Ηχεί στα αυτιά μου αυτό το ερώτημα και αντηχεί βαθιά στην καρδιά μου. Είναι το ερώτημα κάθε γονιού που το παιδί του πάσχει ή κάθε ανθρώπου που έχει χτυπηθεί από ανίατη ασθένεια. Πως είναι δυνατόν αυτό το ερώτημα να μεταμορφωθεί σε ομιλία, συμβουλή, γνώμη ή απάντηση;… Ευλογημένα «γιατί»! τα καθαγίασε ο ίδιος ο Χριστός στο σταυρό: «Θεέ μου, Θεέ μου, ινάτι με εγκατέλειπες;» Θεέ μου, γιατί μου το έκανες αυτό; Τι σου έκανα; Δεν είμαι ο Υιός σου; Το ίδιο ακριβώς ερώτημα με το δικό μου και έμεινε και αυτό αναπάντητο. Έμεινε στα φαινόμενα. Τα γεγονότα όμως φανέρωσαν την απάντηση…
Το ερώτημα αυτό το απευθύνουμε στο Θεό, το λέμε στον εαυτό μας, το επαναλαμβάνουμε στους ανθρώπους που νιώθουμε ότι ιδιαίτερα μας αγαπούν.
Το λέμε κυρίως για να εκφράσουμε το μέσα μας, το λέμε όμως και προσδοκώντας το χάδι μιας απάντησης. Ποιος όμως μπορεί να δώσει μια απάντηση; Ακόμη κι αν την ξέρει, ποιος μπορεί να μας την πει;
Το μεγάλο λάθος είναι να περιμένουμε την απάντηση απ’ έξω μας, από τους άλλους. Ποιος σοφός; Ποιος φωτισμένος; Ποιος φιλόσοφος; Ποιος ασφαλισμένος στην ορθότητα των επιχειρημάτων του ιερέας γνωρίζει την απάντηση των τόσο προσωπικών μας «γιατί»; Η απάντηση μπορεί να ανιχνευθεί μόνο μέσα μας. Όχι στις ανάλογες δήθεν περιπτώσεις, ούτε σε βαρύγδουπα βιβλία, ούτε σε συνταγές παρηγοριάς και σοφίας. Η απάντηση δεν υπάρχει κάπου, δεν την ξέρει κάποιος. Η απάντηση γεννιέται μέσα μας. Η δική μας απάντηση είναι το δώρο του Θεού.
Τελικά αυτά τα «γιατί» δεν έχουν τις απαντήσεις που η φτώχεια και η αδυναμία μας περιμένει. Στη λογική αυτή συνήθως παραμένουν αναπάντητα. Γι’ αυτό και ο Χριστός για το θάνατο δεν είπε παρά ελάχιστα. Απλά ο Ίδιος τον επέλεξε και πόνεσε όσο κανένας άλλος. Και όταν αναστήθηκε, το στόμα Του έβγαλε περισσότερο πνοή και λιγότερα λόγια. Δεν είπε τίποτε για ζωή και θάνατο – μόνο προφήτευσε το μαρτύριο του Πέτρου. Ο πόνος δεν απαντιέται με επιχειρήματα. Ούτε η αδικία και ο θάνατος αντιμετωπίζεται με τη λογική. Τα προβλήματα αυτά λύνονται με το εμφύσημα και την πνοή που μόνο ο Θεός δίνει. Λύνονται με το Άγιο Πνεύμα. Ξεπερνιούνται με την ταπεινή αποδοχή του θελήματος του Θεού, που είναι τόσο αληθινό αλλά συνήθως και τόσο ακατανόητο.
Στο διάβατης, η δοκιμασία συνοδεύεται από το σφυροκόπημα των αναπάντητων ερωτημάτων. Κι εμείς γαντζωμένοι στα «μήπως», στα «γιατί», στα «αν», συντηρούμε τις ελπίδες και αντέχουμε την επιβίωση σε αυτό τον κόσμο, προσδοκώντας κάτι σίγουρο ή κάτι σταθερό. Αυτό όμως συνήθως δεν εντοπίζεται στην προτεινόμενη από μας λύση, αλλά επικεντρώνεται στην απροσδόκητη, υπέρλογη θεϊκή παρηγοριά. Κάθε προσπάθεια αντικατάστασης της με ανθρώπινα υποκατάστατα αδικεί εμάς του ίδιους. Κάθε περιορισμός στην ασφυκτική θηλιά των ορθολογιστικών απαντήσεων μας παγιδεύει βαθύτερα στο δράμα μας. Στο διάλογο με τον πόνο, την αδικία και το θάνατο είμαστε υποχρεωμένοι να βγούμε από τα ανθρώπινα μέτρα. Αυτή είναι όχι μόνο η έξοδος από τη δοκιμασία αλλά και η ευεργεσία της.

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Προσκυνητής: Ιερα Μονή Παναγιας Μυρτιδιωτίσσης Κέρκυρας

Προσκυνητής: Ιερα Μονή Παναγιας Μυρτιδιωτίσσης Κέρκυρας: Περίπου δεκαπέντε χιλιόμετρα δυτικά της πόλης της Κέρκυρας ανάμεσα από τα χωριά Πέλεκας και Βάτος, στην πίσω πλευρά του βουνού Άγιος Γ...

ΑΓΙΟΚΕΡΙ: ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ

ΑΓΙΟΚΕΡΙ: ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ:     Παναγία η Μυρτιδιώτισσα ονομάζεται εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στα Κύθηρα κατά τον 14ο αιώνα. Έχει το προσωνύμιο Μυρτιδιώτισσα, ...
ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ! ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΒΓΑΙΝΕΙΣ;

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος



Ἡ πρόσβαση στὸ διαδίκτυο, καλοί μου φίλοι, εἶναι βέβαια σήμερα πανεύκολη. Δὲν τὸ συζητᾶμε! Ὅλες δὲ οἱ τεχνολογικὲς ἐξελίξεις πρὸς το ποῦ κατατείνουν; Μὰ στὸ νὰ γίνεται κάθε φορά ὅλο καὶ πιὸ εὔκολη ἡ πρόσβαση αὐτή! Οἱ ταχύτητες αὐξάνονται, οἱ συσκευὲς πληθαίνουν, ὅπως καὶ οἱ ἐφαρμογὲς τῶν συσκευῶν αὐτῶν.

Οἱ ὑπολογιστὲς ἔγιναν προσωπικοί, φορητοὶ καὶ τώρα ταμπλέτες. Ἀκόμη κι αὐτὰ τὰ κινητὰ μεταβλήθηκαν σὲ θύρες πρόσβασής μας στὸ διαδίκτυο. Μάλιστα ἡ προσωπικὴ τεχνολογία, ὅπως ἀποκαλεῖται αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη, οὐσιαστικὰ ἔγινε γιὰ τὸ διαδίκτυο, γιὰ νὰ τὸ ἔχουμε ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ στὰ χέρια μας καὶ στὴν τσέπη μας! Ὡς προσωπικό μας ἀξεσουάρ, ἂς ποῦμε…

Λοιπόν, πανεύκολα καὶ μὲ τὸ πάτημα ἑνὸς κουμπιοῦ ἤ μὲ τὴν ἁφὴ του πλέον, μπαίνει κανεὶς στὸν ἀπέραντο αὐτὸ εἰκονικὸ κόσμο, τὸν ἀποκαλούμενο καὶ κυβερνοχῶρο. Δὲν ἀπαιτοῦνται ἰδιαίτερες γνώσεις, οὔτε δὲ καὶ ἱκανότητες γι’ αὐτό. Τόσο εὔκολο καὶ προσβάσιμο ἔγινε. Ὅπως καὶ στὴν τηλεόραση, γιὰ παράδειγμα, κι ἀκόμη πιὸ εὔκολα κι ἀπ’ αὐτήν!
Τὸ ἐρώτημα τώρα πού τίθεται, εἶναι τοῦτο: Ἆραγε πῶς βγαίνει κανεὶς ἀπ’ αὐτό; Ἕνα ἐρώτημα ποὺ ἔχει νὰ κάνει μέ:

• Μὲ τὴν εὐκολία καὶ νὰ βγεῖς!
• Μὲ τὸν χρόνο, ποὺ θὰ ἀπαιτηθεῖ, μέχρι νὰ βγεῖς!
• Μὲ τὸ τί ἀπεκόμισες ὥσπου νὰ κατορθώσεις νὰ βγεῖς!

Νὰ τί θέλουμε νὰ ποῦμε…

Τὸ νὰ βγεῖς δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο, ὅπως εἶναι τὸ νὰ μπεῖς! Γιατί ὅλα εἶναι ἔτσι φτιαγμένα γιὰ νὰ μείνεις! Νὰ δεῖς καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο, νὰ ἐπισκεφθεῖς κι αὐτὸ καὶ τὸ ἄλλο, νὰ κατεβάσεις κείμενα, εἰκόνες, ταινίες, μουσικὰ κομμάτια κ.λπ., νὰ ἐπικοινωνεῖς μὲ πλῆθος ἀνθρώπων, νὰ παίζεις ἀσταμάτητα… Εἶναι τόσο δελεαστικὴ ἡ κατάσταση ποὺ… δὲν σοῦ ἐπιτρέπει νὰ φύγεις! Κι ἀλλοίμονο ἂν εἶσαι «κολλημένος» σὲ κάτι ἢ ἂν ἔχεις τὸ διαδίκτυο ὡς καταφύγιο στὰ ψυχολογικὰ καὶ τὰ ὑπαρξιακά σου προβλήματα. Τότε εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ βγεῖς ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς προσωπικές σου ἀνάγκες! Ἔπειτα ὅλα εἶναι φτιαγμένα, γιὰ νὰ μείνεις ὅσο μεγαλύτερο χρονικὸ διάστημα γίνεται! Ὄχι μόνο γιὰ μία ματιά, γιὰ νὰ ἀντλήσεις κάτι χρήσιμο, γιὰ νὰ κατεβάσεις κάτι πολὺ ἀπαραίτητο καὶ ὠφέλιμο, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ἀφιερώσεις ὅλο τὸν ἐλεύθερο χρόνο σου, κι ἂν ἦταν δυνατὸ ὅλο τὸν χρόνο τῆς ζωῆς σου! Τέλος, εἶναι καὶ τὸ ἂν βγαίνεις ὄχι μόνο ψυχικὰ καὶ πνευματικὰ ἀβλαβής, ἀλλὰ καὶ ὠφελημένος ὅσο γίνεται. Ὅπως ἀκριβῶς κατόρθωμα δὲν εἶναι τὸ νὰ μπεῖς στὴν αἴθουσα τοῦ κινηματογράφου, ποὺ κι αὐτὴ πολὺ θελκτικὴ εἶναι ἀπὸ πλευρᾶς τεχνολογικῆς, ἀλλὰ κατόρθωμα εἶναι νὰ κατορθώσεις νὰ βγεῖς πραγματικὰ ψυχαγωγημένος. Γιατί ἂν βγαίνεις σκοτισμένος καὶ ὄχι φωτισμένος, ἂν φεύγεις μὲ ἐνοχές, ἂν τὸ ψυχικὸ κενὸ μέσα σου μεγάλωσε, ἀντὶ νὰ μικρύνει, ἀφήνοντάς το, τότε σὲ τί σὲ ὠφέλησε ἡ μεγάλη εὐκολία μὲ τὴν ὁποία μπῆκες; Ἢ ποιὸ τὸ κέρδος σου ἀπ’ τὸν πραγματικὰ ἀπολαυστικὸ ἦχο, τὶς (τρισδιάστατες) εἰκόνες καὶ τὴν ὅλη ἐντυπωσιακὴ τεχνική; Τὸ ἀντίθετο ἀκριβῶς ἔγινε.  Ὅλα αὐτὰ ἔπαιξαν τὸ ρόλο τους στὸ νὰ σὲ ζημιώσουν…

Ἀλλ’ ἐνῶ τὸ νὰ μπεῖ κανεὶς στὸ διαδίκτυο εἶναι πάρα πολὺ εὔκολο, ὅπως εἴπαμε, ἀφοῦ δὲν ἀπαιτεῖ οὔτε ἰδιαίτερες γνώσεις οὔτε καὶ ἱκανότητες, τὸ νὰ βγεῖ θέλει ὅλη τὴ βαρύτητα τῆς προσωπικότητάς μας. Δηλαδὴ ἀπαιτεῖ…

• Τὸ ὅραμα, ποὺ ἔχει κανεὶς, γιὰ τὸ διαδίκτυο καὶ τὴ χρήση του!
• Τὸν συγκεκριμένο σκοπὸ, γιὰ τὸν ὁποῖο μπαίνει!
• Τὰ ὅρια, ποὺ ἀπὸ μόνος του θέτει στὸν ἑαυτὸ του, κατὰ τὴν εἴσοδό του σ’ αὐτό!
• Τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικὰ, ποὺ ἔχει κατὰ τὴν παραμονὴ του ἐκεῖ!
• Τὴν συνέπεια, μὲ τὴν ὁποία τὰ ὑπηρετεῖ ὅλα αὐτά!
• Τὴν πειθαρχία, ποὺ τὸν διακρίνει κ.λπ.!

Μὲ ἄλλα λόγια τὸ διαδίκτυο, χάρις σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἰδιότητά του, δηλαδὴ τὴν εὐκολία, πού σοῦ παρέχει, γιὰ νὰ μπαίνεις καὶ τὴν πολὺ μεγάλη δυσκολία, πού σοῦ βάζει γιὰ νὰ βγεῖς, εἶναι καλό. Ἄριστο. Καὶ τοῦτο γιατί δοκιμάζει χαρακτῆρες, ἐξετάζει τὶς προσωπικότητες, ἀναδεικνύει τοὺς πραγματικὰ ἰσχυρούς!

Ἴσως αὔριο, μὲ τὶς τεχνικὲς ποὺ ἤδη ὑπάρχουν (ἀλγόριθμους κ.λπ) θὰ μποροῦσαν νὰ καταγράψουν τὸ προφὶλ κάθε χρήστη ἀπὸ τὴν ὅλη συμπεριφορὰ του κατὰ τὴν λεγόμενη «πλοήγησή» του σ’ αὐτό. Ἤ ἤδη τὸ κάνουν;

Οἱ πολυεθνικές, λέει, ἐκμεταλλεύονται ποικιλοτρόπως αὐτὸ ποὺ προκύπτει ἀπ’ τὶς ἔρευνες. Ὅτι δηλαδὴ οἱ περισσότεροι «σερφάρουν» στὸ διαδίκτυο χωρὶς συγκεκριμένο στόχο!

Ἀλλὰ κι αὐτοὶ πού λένε πώς ἔχουν στόχους, ἆραγε ποιοὺς ἔχουν ἀκριβῶς;

• Εἶναι ὁ στόχος, γιὰ νὰ ὠφελήσουν ἢ γιὰ νὰ βλάψουν τοὺς ἄλλους;
• Εἶναι ὁ στόχος, γιὰ νὰ ὠφεληθοῦν ἢ γιὰ νὰ βλαφτοῦν οἱ ἴδιοι;
• Εἶναι ὁ στόχος, γιὰ νὰ προάγουν τὰ καλά τους ἔργα ἢ γιὰ νὰ πολλαπλασιάσουν τὶς παρανομίες τους;

Οἱ ἔρευνες καὶ οἱ στατιστικὲς, ποὺ κάθε τόσο ἔρχονται στὴ δημοσιότητα, ὅλο καὶ θὰ μᾶς μιλοῦν γιὰ τὰ θύματα...

• Αὐτῶν ποὺ εἶναι κολλημένοι -  ἐξαρτημένοι ἀπ’ τὸ διαδίκτυο! Δηλαδὴ ἐκείνων ποὺ δὲν μποροῦν νὰ βγοῦν ἀπ’ αὐτό!
• Αὐτῶν ποὺ ἀφιερώνουν πιὸ πολὺ χρόνο, ἀπ’ ὅτι κάποιοι ἄλλοι στὴν τηλεθέαση. Δηλαδὴ ἐκείνων ποὺ μπῆκαν γιὰ δέκα λεπτὰ κι ἔφαγαν τὴν ἡμέρα τους ἢ καλύτερα τὴ νύχτα τους! Μία κατάσταση, ποὺ θυμίζει τὸ ἀνέκδοτο μὲ τὸν βραδύγλωσσο ἐκεῖνο, ποὺ ζήτησε νὰ τοῦ δώσουν 10 λεπτὰ χρόνο, γιὰ νὰ τοὺς μιλήσει γιὰ… 1 ὥρα!
• Αὐτῶν ποὺ δὲν μποροῦν κλείνοντας τὸν ὑπολογιστή τους νὰ ποῦν: Δόξα Σοι ὁ Θεός! Βρῆκα αὐτὸ ποὺ ἤθελα, ἔκανα τὸ καθῆκον μου, βγῆκα τόσο κερδισμένος…
Τελικά, ποῦ καταλήγουμε παιδιά;
Πώς ὅλα, μὰ ὅλα, εἶναι θέμα ἀξιῶν καὶ προσανατολισμοῦ. Ἡ τεχνολογία θὰ μᾶς τὰ παρέχει ὅλα, ὅπως καὶ ὅλα ὅλο καὶ πιὸ πολὺ θὰ τὰ ἐξελίσσει καὶ θὰ τὰ τελειοποιεῖ. Δικό μας θέμα εἶναι νὰ τὴν χρησιμοποιοῦμε καὶ νὰ μὴ μᾶς χρησιμοποιεῖ. Καὶ σ’ αὐτὴ τὴν πάλη μαζί της, ὅλο καὶ θὰ χάνουν οἱ ἀδύναμοι, ὅλο καὶ κερδισμένοι θὰ βγαίνουν οἱ ἱκανοί…
(Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος», 8/11/2013)

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Η προσέλευσή μας στο ναό (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου)  

Σας παρακαλώ λοιπόν και σας ικετεύω, ας προτιμάμε από οποιαδήποτε άλλη ασχολία και φροντίδα τον εκκλησιασμό. Ας τρέχουμε πρόθυμα, όπου κι αν βρισκόμαστε, στην εκκλησία.
Προσέξτε όμως, κανείς να μην μπει στον ιερό αυτό χώρο, έχοντας βιοτικές φροντίδες ή περισπασμούς ή φόβους.Αφού τ’ αφήσουμε όλα τούτα έξω, στις πύλες του ναού, τότε ας περάσουμε μέσα. Γιατί ερχόμαστε στα ανάκτορα των ουρανών, πατάμε σε τόπους που αστράφτουν.
Ας διώξουμε από την ψυχή μας πρώτα- πρώτα τη μνησικακία, για να μην κατακριθούμε, όταν παρουσιαστούμε μπροστά στο Θεό και προσευχηθούμε λέγοντας: «Πάτερ ημών..., άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Διαφορετικά, πως θέλεις να φανεί ο Δεσπότης Χριστός γλυκός και πράος απέναντί σου, αφού εσύ γίνεσαι στο συνάνθρωπό σου σκληρός και δεν τον συγχωρείς; Πώς θα μπορέσεις να υψώσεις τα χέρια σου στον ουρανό; Πώς θα κινήσεις τη γλώσσα σου σε λόγια προσευχής; Πώς θα ζητήσεις συγγνώμη; Ακόμα κι αν θέλει ο Θεός να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου, δεν Τον αφήνεις εσύ, επειδή δεν συγχωρείς τον πλησίον σου.
 
Προσοχή και προσευχή
Αλλά και η διαγωγή μας, όσο βρισκόμαστε μέσα στο ναό, ας είναι η πρέπουσα, όπως αρμόζει σε άνθρωπο που βρίσκεσαι μπροστά στο Θεό. Να μην ασχολούμαστε με άσκοπες συζητήσεις, μα να στεκόμαστε με φόβο και τρόμο, με προσοχή και προθυμία, με το βλέμμα στραμμένο στη γη και την ψυχή υψωμένη στον ουρανό.
Γιατί έρχονται πολλοί στην εκκλησία, επαναλαμβάνουν μηχανικά ψαλμούς και ευχές, και φεύγουν, δίχως να ξέρουν τι είπαν. Τα χείλη κινούνται, αλλά τ’ αυτιά δεν ακούνε. Εσύ δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την εισακούσει ο Θεός; Γονάτισα, λες, αλλά ο νους σου πετούσε μακριά. Το σώμα σου ήταν μέσα στην εκκλησία και η ψυχή σου έξω. Το στόμα έλεγε την προσευχή και ο νους μετρούσε τόκους, συμβόλαια, συναλλαγές, χωράφια, κτήματα, συναναστροφές με φίλους. Κι όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ο διάβολος είναι πονηρός, ξέρει πως την ώρα της προσευχής κερδίζουμε πολλά, γι’ αυτό τότε επιτίθεται με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Άλλες φορές είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και τίποτα δεν σκεφτόμαστε, ήρθαμε όμως στην εκκλησία να προσευχηθούμε και ο διάβολος μας έβαλε ένα σωρό λογισμούς, ώστε καθόλου να μην ωφεληθούμε.
Αν, αλήθεια, ο Θεός σου ζητήσει λόγο για την αδιαφορία ή και την ασέβεια που δείχνεις στις λατρευτικές συνάξεις, τι θα κάνεις; Να, την ώρα που Αυτός σου μιλάει, εσύ, αντί να προσεύχεσαι, έχεις πιάσει κουβέντα με τον διπλανό σου για πράγματα ανώφελα. Και όλα τ’ άλλα αμαρτήματά μας αν παραβλέψει ο Θεός, τούτο φτάνει για να στερηθούμε τη σωτηρία. Μην το θεωρείς μικρό παράπτωμα. Για να καταλάβεις τη βαρύτητά του, σκέψου τι γίνεται στην ανάλογη περίπτωση των ανθρώπων. Ας υποθέσουμε ότι συζητάς μ’ ένα επίσημο πρόσωπο ή μ’ έναν εγκάρδιο φίλο σου. Και ενώ εκείνος σου μιλάει, εσύ γυρίζεις αδιάφορα το κεφάλι σου και αρχίζεις να κουβεντιάζεις με κάποιον άλλο. Δεν θα προσβληθεί ο συνομιλητής σου απ’ αυτή την απρέπειά σου; Δεν θα θυμώσει; Δεν θα σου ζητήσει το λόγο;
Αλίμονο! Βρίσκεσαι στη θεία Λειτουργία, κι ενώ το βασιλικό τραπέζι είναι ετοιμασμένο, ενώ ο Αμνός του Θεού θυσιάζεται για χάρη σου, ενώ ο ιερέας αγωνίζεται για τη σωτηρία σου, εσύ αδιαφορείς. Την ώρα που τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ σκεπάζουν τα πρόσωπά τους από δέος και όλες οι ουράνιες δυνάμεις μαζί με τον ιερέα παρακαλούν το Θεό για σένα, τη στιγμή που κατεβαίνει από τον ουρανό η φωτιά του Αγίου Πνεύματος και το αίμα του Χριστού χύνεται από την άχραντη πλευρά Του μέσα στο άγιο Ποτήριο, τη στιγμή αυτή η συνείδησή σου, άραγε, δεν σε ελέγχει για την απροσεξία σου; Σκέψου, άνθρωπέ μου, μπροστά σε Ποιον στέκεσαι την ώρα της φρικτής μυσταγωγίας και μαζί με ποιους- με τα Χερουβείμ, με τα Σεραφείμ, με όλες τις ουράνιες δυνάμεις. Αναλογίσου μαζί με ποιους ψάλλεις και προσεύχεσαι. Είναι αρκετό για να συνέλθεις, όταν θυμηθείς ότι, ενώ έχεις υλικό σώμα αξιώνεσαι να υμνείς τον Κύριο της κτίσεως μαζί με τους ασώματους αγγέλους. Μη συμμετέχεις λοιπόν στην ιερή εκείνη υμνωδία με αδιαφορία. Μην έχεις στο νου σου βιοτικές σκέψεις. Διώξε κάθε γήινο λογισμό και ανέβα νοερά στον ουρανό, κοντά στο θρόνο του Θεού. Πέταξε εκεί μαζί με τα Σεραφείμ, φτερούγισε μαζί τους, ψάλε τον τρισάγιο ύμνο στην Παναγία Τριάδα.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ 
ΚΩΤΣΕΛΑ-ΣΑΡΟΚΚΟΥ


«Την 13η του Ιουλίου μηνός ανάμνησης του εν Κερκύρα γεγονότος θαύματος παρά του εν αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος του Θαυματουργού, ότε τον εξ Εώας τυφλόν ονόματι Θεόδωρον παραδόξως ωμμάτωσεν».


Η κατασκευή έξω από την πόλη οχυρωματικών έργων, είχε σαν αποτέλεσμα την εξαφάνιση ορισμένων οικοδομών. Όπως ήταν φυσικό, από το σχέδιο κατεδαφίσεως που έφτιαχναν οι Βενετσιάνοι μηχανικοί, δεν ήταν δυνατόν να εξαιρεθούν ούτε και οι Εκκλησίες. Έτσι γύρω στα 1577 γκρεμίστηκε από θεμελίου και η Εκκλησία της Κουκουναριάς του Αγίου Σπυρίδωνος, που ήταν κτισμένη κοντά στο εβραϊκό κοιμητήριο και είχε φιλοξενήσει για κάμποσα χρόνια το πανίερο λείψανο του Αγίου. Στην Εκκλησία εκείνη, που σήμερα χάθηκαν τα ίχνη της, ο Άγιος Σπυρίδωνας έκανε στην Κέρκυρα το πρώτο θαύμα του, χαρίζοντας το φως στον τυφλό Θεόδωρο. Για πολλά χρόνια το μέρος εκείνο αποτελούσε προσκύνημα. Οι περαστικοί περνώντας έκαναν το σταυρό τους και όλοι μιλούσαν για το παράδοξο εκείνο θαύμα του θαυματουργού Προστάτη.
Από τέτοια ευλαβικά συναισθήματα κινούμενος και ο Σαροκκιώτης Κωνσταντίνος Τσαγκαράς, θέλοντας να τιμήσει τον Άγιο που θαυματούργησε στον «μπόργο» του (γειτονιά του), στις αρχές του 1700 αποφασίζει και χτίζει μια Εκκλησούλα μέσα στο χωράφι που είχε στα Κηπουριά του Σαρόκκου. Πόσα χρόνια έκανε να τελειώσει δεν γνωρίζουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι στις 29 Ιουνίου του 1735, παρουσιάζεται στον Πρωτοπαπά Σπυρίδωνα Βούλγαρη, λέγοντάς του ότι πραγματοποίησε το τάξιμό του και όποτε θελήσει «να κοπιάσει σωματικώς να ενθρονιάσει το ναό που έκτισε εκ βάθρου». Ο Τσαγκαράς για αντάλλαγμα υπόσχεται να παρακαλεί τον Ύψιστο για «την ευημερία της Παναιδεσιμότητός του». Ο Πρωτοπαπάς όμως δεν μπόρεσε να «απέλθει σωματικώς» και γι’ αυτό ανέθεσε τον εγκαινιασμό στον Ιερομνήμονα Ιωάννη Κυνήγη. Ο Παπά Κυνήγης μαζί με άλλους Ιερείς της περιοχής πηγαίνει στις 13 Ιουλίου του 1735 και εγκαινιάζει την Εκκλησούλα «προς δόξαν Θεού και τιμήν του θαύματος της ιάσεως του τυφλού υπό του Αγίου Σπυρίδωνος».
Όσο ζούσε ο κτήτορας ενδιαφερόταν για την συντήρηση και λειτουργία της Εκκλησίας του. Πεθαίνοντας όμως άφησε κληρονόμο τη μονάκριβη θυγατέρα του Χρυσούλα. Η Χρυσούλα παντρεύεται το Θεόδωρο Αλιφιεράκη, αλλά πεθαίνει χωρίς παιδιά. Έτσι βρίσκεται κληρονόμος της Χρυσούλας, ο ανεψιός του άνδρα της Σπύρος Αλιφιεράκης. Ο Σπύρος, για το συμφέρον της Εκκλησίας και για να αποφύγει τα έξοδα, με αναφορά του στη Γερουσία του Ιονίου Κράτους, ζητεί να παραχωρηθεί η Εκκλησία σε Αδελφότητα. Η Γερουσία αποδέχεται την αίτησή του και στις 29 Μαΐου 1815, με θέσπισμά της ανακηρύσσει την Εκκλησία Συναδελφική.
Στην αρχή οι γείτονες απετέλεσαν τον πρώτο πυρήνα της Αδελφότητας. Αργότερα όμως και εξ αιτίας του Νεκροταφείου, που στο μεταξύ δημιουργήθηκε, προστέθηκαν και άλλοι και μάλιστα καλοστεκούμενοι, με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα έσοδα του Ναού σημαντικά. Επειδή όμως ο Ναός ήταν μικρός και δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες των Αδελφών, το Συμβούλιο του Ναού αναγκάζεται στα 1880 να τον μεγαλώσει. Το έτος 1961 για τον ίδιο πάλι λόγο, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, εφημερεύοντος του Αιδ. Πρωτοπρεσβυτέρου Σεβαστιανού Βασιλάκη, προεκτείνει το Ναό στη βόρεια μόνο πλευρά κατά τέσσερα μέτρα.
Η εικονογράφηση του Ναού έγινε από τον Κερκυραίο Αγιογράφο Χαράλαμπο Παχή. Όλες οι εικόνες είναι αναγεννησιακής (Ιταλιάνικης) τεχνοτροπίας. Περίφημο για την τέχνη του είναι το προσκυνητάρι του Αγίου που εικονίζει το θαύμα της ομματώσεως του τυφλού. Το περίβλημα της εικόνας είναι ασημένιο και το κατασκεύασε ο Καλαρρύτης καλλιτέχνης Σπύρος Παπαμόσχος.
Ο Ναός έγινε ενοριακός κατά την περίοδο της Αρχιερατείας του Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων Αθηναγόρα (1922-1929).
Ο Ναός πανηγυρίζει στις 13 Ιουλίου (κατά δε παλαιό σημείωμα εορτάζει και στις 25 Απριλίου, εορτή του Αγίου Ευαγγελιστή Μάρκου που είναι η αριστερά μονή του Ναού).
(Ως πηγή του άρθρου αυτού, χρησιμοποιήθηκαν άρθρα και κείμενα του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Σκιαδόπουλου.)

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ Ἦχος α’. Τς ρήμου πολίτης.

Τν Θαυμάτων τήν χάριν φαπλν θείω Πνεύματι, τόν τυφλόν ξ ώας εράρχα μμάτωσας, διό σου τήν πλουσίαν ρωγήν, κηρύττοντες μνομεν σέ πιστς, σύ γάρ σώζεις καί λυτροσαι πάσης ργς, Σπυρίδων πολυθαύμαστε, Δόξα τ σέ δοξάσαντι Χριστ, δόξα τ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τ νεργούντι διά σου, πάσιν άματα.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Τόν κ τς ώας πάλαι τυφλόν, Πάτερ μματώσας, προσελθόντα σοί ελαβς, πάσιν μίν δίδου, τήν θείαν ρωγήν σου, Σπυρίδων εράρχα, τος σοί προστρέχουσιν.





Εκ του Ιερού Ναού

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Η παγκόσμιος ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού


Η παγκόσμιος ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
π.Ηλία Κουντραφούρη
Υψώνουμε το Σταυρό του Κυρίου, τον Τίμιο και Ζωοποιό, τον Πανσεβάσμιο. Η Ύψωση του στο κέντρο του Ναού, εν μέσω της Εκκλησίας, είναι παγκόσμιος και αγιάζει τετραμερώς τα σύμπαντα, την Ανατολή και τη Δύση, το Βορρά και το Νότο, τα επίγεια και τα επουράνια. Ο Ναός είναι όλος ο κόσμος, η κτίση ολόκληρη, Ό,τι συντελείται εδώ δεν αφορά μόνο εμάς αλλά αποκτά διαστάσεις παγκόσμιες. Ο Σταυρός του Χριστού μας ανοίγει άλλους ορίζοντες. Είναι τετραμερής. Αγκαλιάζει τα πέρατα. Με την τεράστια αγκάλη του σταυρωθέντος Χριστού, όπως φαίνεται στις βυζαντινές μας εικόνες που εικονίζουν τη σταύρωση.
Υψώνοντας τον κι εμείς προσευχόμαστε για τους πάντες και τα πάντα, αγκαλιάζουμε καρδιακά, λέγοντας εκατοντάκις το «Κύριε, ελέησον», όλα τα μήκη και πλάτη της γής και τα μύρια πρόσωπα, τα γνωστά και τα άγνωστα, τους συνανθρώπους κατοίκους της, τους ζώντες και τους κεκοιμημένους, τους πρίν από εμάς και τους μετά από μας, «παγγενεί τον Αδάμ», όλα τα πρόσωπα της ανθρώπινης φύσης.
Ο Σταυρός υψούμενος διευρύνει της καρδιάς μας τα όρια. Ο προσκυνητής του Σταυρού μαθητεύει να μην είναι στενόκαρδος. Ανοίγεται. Ξεκινά από τον πλησίον του, το διπλανό του, και αγωνίζεται να το χωρέσει μέσα στην καρδιά του, όπως είναι, μαζί με τις ενοχλητικές αδυναμίες του. Δηλαδή να τον συν-χωρέσει.
Μέθοδος της διεύρυνσης της καρδιάς μας η σταυρική προσευχή υπέρ των άλλων, και προπάντων των εχθρών , όσων μας έβλαψαν, μας έθλιψαν και μας ελύπησαν. Με τη σταυρική προσευχή αναλαμβάνουμε εν χαρά την ευθύνη για όλους και για όλα και αναφωνούμε ένα παγκόσμιο «Κύριε ελέησον». Με τη σταυρική προσευχή λέμε εμείς αυτό που άλλοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πούν, ζητούμε να σηκώσουμε, όσο μπορούμε, το βάρος μιας παγκόσμιας ενοχής που βασανίζει τον άνθρωπο. Με την σταυρική προσευχή νιώθεις ότι ομολογείς ότι «Όλοι είμαστε ένοχοι για όλους και για όλα και περισσότερους από όλους εγώ» και ζητείς συγχώρεση εκτενώς.
Η προσευχή αυτή είναι σταυρική, γιατί μέσα από την οδύνη της φέρνει την αληθινή χαρά, όπως ο Σταυρός του Χριστού την Ανάσταση. Είναι επίσης σταυρική, γιατί κρύβει μέσα της το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού, που έπαθε υπέρ ημών αυτός ων αναμάρτητος και έτσι επάτησε θανάτω τον θάνατον.
Η προσευχή αυτή είναι σταυρική, γιατί μας χαρίζει το «το εύρος και το μήκος του σταυρού που είναι όντως ουρανού ισοστάσιον». Αμήν!